| 
|
| نام شي | Video phone |
| شماره مدل | |
| تاريخ ساخت | دهه 1960 |
| محل ساخت | ژاپن(NEC) |
| اقليم فرهنگي | - |
| ابعاد | |
| شناسه اثر | |
| دستهبندي | تلفن |
| اهداكننده | |
تلفن تصويري
اين فناوري در زمان توليد بهعنوان انقلابي در ارتباطات قرن بيستم به بازار عرضه شد گرچه از منظر اقبال مشتريان و تقاضاي بازار چندان ناموفق بود. در سال 1956 شركت بل[1] كه انحصار توليد سيستم هاي تلفن را در اختيار داشت اين دستگاه را معرفي كرد آنها در ابتدا تصور ميكردند كه مشتركين تلفن همگي دستگاه صوتي خود را با تلفن تصويري تعويض خواهند كرد بههمين دليل هزينه زيادي را براي خدمات مشتركين اين فناوري منظور كردند. در مدل اوليه اين دستگاه هر دوثانيه يك بار يك تصوير ارسال ميشد اما بعدها در سال 1964 مدل كاملتري از آن ارائه شدكه پيوستگي تصوير در آن لحاظ شده بود2.
از نقطهنظر فني اين دستگاه يك فناوري شگرف در زمان خود منظور ميشد. در اين دستگاه از يك جفت سيم بهم تابيده جهت انتقال تصوير سياه و سفيد استفاده ميگردد. همچنين در اين دستگاه از دوربين مبتني برفناوري [2]CCD استفاده شده است؛ بهنحوي كه اندازه و ارتفاع تصوير قابل تنظيم است بدون آنكه نياز به جابجايي دستگاه باشد.
شركت بل در ابتدا غرفههاي را در شهرهاي مختلف آمريكا براي استفاده از تلفن تصويري فراهم كرده بود و هزينه اي در حدود 20 دلار معادل 150دلار فعلي براي هرسه دقيقه مكالمه مقرر كرده بود و براورد آن ميرفت كه از اين فناوري چندان استقبال گردد كه تا دهه 80 ميليادي بيش از يك ميليون دستگاه بفروش خواهد رسيد و تا سال 2000 بيش از 12 ميليون مشترك از اين خدمت بهره خواهد برد اما در كمال تعجب در شش ماهه اول معرفي محصول تنها 71 مشترك اين فناوري را خريداري كردند و در 6 سال بعد از آن، تعداد مشتركين به صفر كاهش يافت!!!!.[1]
تلفن تصويري از طريق سه جفت سيم استاندارد به مركز تلفن متصل ميشد. يك جفت سيم تصويري را با فركانس 1MHz در يك جهت ارسال ميكرد؛ يك جفت سيم ديگر تصوير را از سوي مقابل دريافت ميكرد و جفت سيم سوم ارتباط صوتي دوسويه متقابل را برقرار ميكرد.
مركز ارتباطات تلفن تصويري يك سوئيچ (يك سوئيچ الكترومكانيكال با نام crossbar) كه به شكل موازي با يك سوئيچ منظم براي آنهايي كه تماس تلفني ميگرفتند؛ عمل ميكرد. تلفنها به يكديگر مالتيپلكس ميشدند تا از يك مركز به مركز ديگر مرتبط شوند. كانال صدا پهناي باند 3000هرتز را دارا بود در حالي كه كانال تصوير داراي پهناي 1MHz بود در نتيجه امكان برقراي تعداد محدودي تماس در يك زمان بود. همين محدوديت مقدمه اي براي فشردهسازي داده و پيشرفتهاي ديگر در زمينه هاي علم ديجيتال شد.[2]
تلفن موجود در موزه نصير مدل ژاپني از تلفنهاي تصويري است كه در سال 1960 چهار سال پس از ساخت اولين تلفن تصويري توسط شركت بل، توسط شركت NEC ساخته شد.
[2] Charge-Coupled Device
[1] http://www.engineerguy.com/failure/picturephone.htm
[2] http://www.beatriceco.com/bti/porticus/bell/telephones-picturephone.html