تلويزيون
 
 
 

نام شي

تلويزيون

شماره مدل

TV-328

تاريخ ساخت

2002

محل ساخت

(ANIKO JAPAN)

اقليم فرهنگي

-

ابعاد

18*18*16(5 اينچ)

شناسه اثر

 

دسته‌بندي

تلويزيون

اهداكننده

 

 

تلويزيون

اگرچه اختراع تلويزيون تنها توسط يك نفر انجام نگرفت ولي كسي كه اين اختراع را كامل و قابل استفاده كرد، شخصي به نام "جان لاجي برد[1]" بود. وي در روز سيزدهم اوت 1888 در "هلنسبرگ[2]" واقع در نزديكي "كلاسگو" اسكاتلند به دنيا آمد. پدر او يك كشيش تحصيل كرده بود، ولي در فقر به سر مي برد. "جان" هنگام تحصيل در مدرسه به حدي از خود هوش نشان داد كه حتي در 12 سالگي به كمك همكلاسي‌هايش يك خط تلفن به وجود آورد. وي در سال 1923 درحاليكه از عمرش 34 سال مي‌گذشت به لندن مراجعت كرد و تصميم گرفت به هر قيمتي كه شده اختراع تلويزيون خود را تكميل كند.[[1]]

 

 سرانجام تلاش هاي مستمر او در بهار 1924 ثمر داد و او توانست سايه صليب مالتيس را تا فاصله سه يارد منعكس كند. متاسفانه در اين زمان او پول كافي براي ادامه دادن به آزمايش هاي خود در اختيار نداشت.

براي حل اين مشكل اعلاميه هايي جهت دريافت كمك در روزنامه چاپ كرد. در نتيجه ي اين اعلانات او توانست مقداري پول فراهم آورد. در دوم اكتبر 1925 برد براي انتقال تصاوير روي پرده دستگاه ديگري ساخت. وقتي كه آپارات را به كار انداخت از نتيجه اي كه حاصل شد تعجب كرد زيرا حالا ديگر تمامي تصاوير به طور كامل و بدون نقص به روي پرده ظاهر گشتند. در ژانويه 1925 برد توانست با موفقيت نمايش تلويزيوني خود را نشان دهد. و بدين ترتيب وسيله ديگري به جهانيان معرفي شد، كه توانست در عرض چند دهه در كل دنيا محبوب گردد و هم اكنون بعنوان گسترده ترين و محبوبترين رسانه جهاني محسوب شود.[[2]]

 

بعد از دهه 50 ميلادي تكنولوژي نمايشگرها از صفحه‌هاي پروژكتوري به سمت لامپي سوق پيدا كرد. اين جعبه ي جادويي باعث شد كه حتي مخاطبين راديو نيز به پاي تلوزيون بيايند و از تصوير نيز بهره گيرند و با وجود نمايشگر بتواند راحت‌تر به اقتضاي نياز خود براي رسانه، به دلخواه به تماشاي هر شبكه بنشينند و يا از آن براي تماشاي ويديو استفاده كنند.

از دهه 60 ميلادي تا به امروز شاهد تحولات فراواني در عرصه فناوري نمايشگرها بوده‌ايم. اولين تغيير، پخش سياه سفيد به پخش تصاوير رنگي بود كه تحول بسيار مهمي در اين صنعت به شمار مي‌رفت. با شروع عصر ديجيتال، صنعت تلويزيون نيز تغييرات بسياري كرد به گونه‌اي كه فناوريهاي هر سه حوزه توليد برنامه‌ها، ارسال و دريافت آنان را دستخوش تحول كرد و همين امر باعث شد ويژگي‌هاي بسياري به تلويزيون اضافه شود.

اساسي‌ترين قسمت در ساده‌ترين تلويزيون‌ها لامپ اشعه كاتدي است كه تصوير را توليد مي‌كند. اصولا اين تلويزيون‌ها به همين نام شناخته مي‌شوند، CRT (Cathode ray tube) كه به معناي لامپ اشعه كاتدي است. به لامپ اشعه كاتدي، تفنگ الكتروني و لامپ تصوير هم مي‌گويند. در واقع قسمت عمده‌اي از فضاي برجسته پشت تلويزيون را همين لامپ اشغال مي‌كند. كه در آن  يك كاتد و يك جفت آند و يك صفحه كه با فسفر پوشيده شده است وجود دارد. كاتد به معني قطب منفي و آند به معني قطب مثبت است، مانند قطب مثبت و منفي يك باتري. درون لامپ اشعه كاتدي فيلامنتي وجود دارد كه اطراف آن خلاء است. وقتي فيلامنت گرم مي‌شود از خود الكترون ساطع مي‌كند و جرياني از الكترون‌ها توليد مي‌شود كه به آن اشعه كاتدي مي‌گويند. الكترون‌ها بار منفي دارند بنابراين به سمت آند كه مثبت است جذب مي‌شود. جريان الكترون‌ها، درون آند به صورت يك پرتو متمركز درمي‌آيد و سپس شتاب مي‌گيرند. الكترون‌هاي پرسرعت درون خلاء حركت كرده و به صفحه تخت در انتهاي لامپ برخورد مي‌كنند اين صفحه با فسفر پوشيده شده است و زماني كه پرتو به آن برخورد مي‌كند تابش مرئي از خودساطع مي‌كند.

به وسيله سيم‌پيچ‌هاي هدايت‌كننده‌اي كه اطراف لامپ قرار دارند، مي‌توان پرتو الكترون‌ها را در هر نقطه مورد نظر در صفحه فرود آورد. سيم‌پيچ هدايت‌كننده يك سيم‌پيچ مسي ساده است كه درون لامپ، ميدان مغناطيسي توليد مي‌كند. يك دسته از سيم‌پيچ‌ها پرتو را در راستاي عمودي و دسته ديگر در راستاي افقي جابه‌جا مي‌كند. با تغيير ولتاژ درون سيم‌پيچ مي‌توان پرتو الكترون را در هر نقطه دلخواه روي صفحه تنظيم كرد.[[3]]

 

پلاسما

اگرچه تلويزيون‌هاي معمولي كيفيت تصوير خوبي دارند؛ اما يك مشكل بزرگ هم دارند. از آن جايي كه صفحه تصوير آنها از شيشه ساخته شده است، اندازه آنها محدود است و بزرگترين تلويزيون از اين نوع، صفحه 40 اينچي دارد. از طرف ديگر هرچه صفحه نمايش بزرگتر باشد طول لامپ اشعه كاتدي نيز بايد بزرگتر باشد و بنابراين تلويزيوني با چنين صفحه بزرگي بسيار حجيم و سنگين خواهد بود. براي داشتن تلويزيون‌هاي با صفحه بزرگتر راه ديگري نيز وجود داشت: تلويزيون‌هاي پلاسما. صفحه اين تلويزيون‌ها به اندازه بزرگترين تلويزيون‌هاي معمولي است، اما عرض آنها فقط 6 اينچ (15 سانتي‌متر) است. ايده اصلي نمايشگرهاي پلاسما براي تشكيل تصوير، روشن كردن پيكسل‌هاي نوراني فلورسنت به رنگ‌هاي مختلف است. هر پيكسل از 3 نور فلورسنت قرمز، سبز و آبي تشكيل شده است. درست مانند تلويزيون‌هاي معمولي در پلاسما نيز با تغيير شدت اين 3 رنگ، طيف وسيعي از رنگ‌ها توليد مي‌شوند.

پلاسما چيست؟

عنصر اصلي در نور فلورسنت پلاسما است. پلاسما گازي است كه از يون (اتمي كه الكترون از دست داده و بار مثبت دارد) و الكترون آزاد تشكيل شده است. در حالت عادي گاز از ذرات خنثي كه همان اتمها هستند تشكيل شده است.

تعداد الكترون‌ها و پروتون‌هاي اتم در حالت عادي مساوي است و بنابراين اتم از نظر الكتريكي خنثي است. حالا اگر يك جريان الكتريكي با ولتاژ بالا از گاز عبور كند، الكترون‌هاي آزاد با اتمها برخورد كرده و باعث مي‌شوند الكترون‌هاي اتم از آن جدا شوند و به اين ترتيب اتم بار كل مثبت پيدا مي‌كند.

در يك پلاسما ذرات با بار مثبت و منفي هم با هم برخورد مي‌كنند، اين برخوردها باعث تحريك اتم و تابش فوتون‌هاي نور مي‌شوند. با تحريك اتم‌هاي نئون و زنون كه در صفحات تلويزيون پلاسما استفاده مي‌شوند، نور ماوراي بنفش توليد مي‌شود. چشم ما اين نور را نمي‌بيند، اما فوتون‌هاي نور ماوراي بنفش مي‌توانند فوتون‌هاي نو مرئي را تحريك كنند[3]

نمايشگرهاي سه بعدي

نمايشگر هاي موجود در بازار به سمت واقعي تر شدن رفتند و صفحات نمايشگرهاي سه‌بعدي همانند نمايشگرهاي عادي از پيكسل به وجود آمدند با اين فرق كه تمامي پيكسل هاي موجود در نمايشگر، يك نوع تصوير را نمايش نمي دهند.به منظوري ديگر در يك لحظه دو تصوير از نمايشگر پخش مي شود. قسمتي از پيكسل‌ها يك تصوير و قسمتي ديگر تصويري ديگر را پخش مي كنند؛ چون يكي از آن تصاوير فقط براي ديدن با چشم سمت چپ و تصوير ديگر فقط براي ديدن با چشم سمت راست است.

LCD  و LED

شكل ظاهري اين دو نمايشگر كاملا شبيه هم هستند. هردو نوع نمايشگر LCD و LED از تكنولوژي صفحات LCD بهره مي برند و هردو از نمايشگر كريستال مايع برخوردارند ولي در چند مورد فرق اساسي با هم دارند كه به ترتيب آن ها را نام مي بريم. نمايشگرهاي LCD از دو شيشه پولاريزه بهم چشبيده تشكيل شده است كه كريستال مايع در ما بين اين شيشه ها قرار گرفته و نور دريافتي را پخش مي كند.

در واقع كريستال مايع نوري توليد نمي كند، در صورتي كه در هر دو نمايشگر منبع نور كه از يكسري لامپ ها پخش مي شود در پشت نمايشگر قرار دارد. لامپ موجود در پشت صفحه نمايشگر LCD لامپ فلورسنت است ولي در نمايشگرهاي LED اين لامپ ها ديودهاي نوري هستند كه كه تصوير را منعكس مي كنند.[[4]]

 

 



[1] John Logie Baird

[2] Helensburgh



[[1]].https://en.wikipedia.org/wiki/John_Logie_Baird

[[2]].http://www.beytoote.com/art/negah-gozashte/tv-history2-iran.html

[[3]].http://www.tvr.ir/

[[4]].http://afranews.ir/home-theater-evolution-over-time/

 

 
 
تاریخ به روز رسانی:
1397/03/05
تعداد بازدید:
6920
كليه حقوق اين وب سايت متعلق به دانشگاه خواجه نصير الدين طوسي ميباشد.