صبح زود وقتي از خانه به قصد محل كار خارج مي شوي ، ذهنت حسابي مشغول است :ليست كار هاي روزانه ، مسيري كه بهتر است انتخاب كني ، كارهاي عقب افتاده ،مشكلاتي كه در خانه داري. وارد خيابان كه مي شوي حجم ماشين ها ، صداي بوق ، ترافيك ، مردمي كه با عجله از كنارت مي گذرند و اصلا متوجه خوردن كيفشان به تو نمي شوند چه برسد كه عذر خواهي بكنند.همه وهمه بر هيجانت اضافه مي كند.

بعد از زمان طولاني انتظار ، بالاخره تاكسي پيدا مي شود و سوار مي شوي. ديرت شده اگر تا نيم ساعت ديگر به محل كار نرسي ، تاخير مي خوري .در همين فكر ها هستي كه ماشيني از پشت خيلي آرام به تاكسي ات مي خورد . مطمئن هستي كه چيز مهمي نيست اما ناگهان راننده با عصبانيت به بيرون مي رود و شروع به داد و فرياد مي كند بايد به فكر وسيله ي ديگري باشي ، عصباني مي شوي و پيش خود فكر مي كني تمام بر نامه هايت بهم خورده .

خشمگين شدن احساسي است كه همه ي ما با آن آشنا ئيم . بعضي هايمان آنقدر به خشمگين شدن عادت كرده ايم كه فراموش مي كنيم در هنگام خشم چه بلايي بر سر جسم و روحمان مي آوريم.

آنچه مسلم است در بعضي مواقع احساس خشم اجتناب ناپذير است اما خيلي از مواقع مي توانيم با آن مقابله كنيم و به خود واطرافيان كمك كنيم تا از ارتباط با هم لذت بيشتري ببريم.

در اين مقاله سعي مي كنيم سه راهكار به شما معرفي كنيم تا شماهم بتوانيد بر عصبانيت خود فائق آئيد :

▪ از خشم هايي كه امكان دوري جستن دارند ،دوري كنيد . يعني بر سر مسائل پيش پا افتاده عصباني نشويد.

▪ تاكسي كه سوار شدي تصادف مي كند .

▪ همسرت فراموش مي كند كاري را كه خواسته بودي انجام دهد.

▪ فرزندت ليوان آب ميوه را سهوا روي وسايل خانه يا مدارك محل كارت مي ريزد.

▪ اين ها همه فراخواني است تا تو خشمگين شوي . مي تواني آن را رد كني . تكرار جملات زير به تو كمك مي كند تا به دعوت هاي بي فايده ي خشم جواب منفي بدهي :

▪ اين مسئله ي مهمي نيست كه عصباني بشوم.

▪ بهتر است كمي راجع به آن فكر كنم.

▪ او مقصر نيست خودم اهمال كردم.

▪ شايد دارم زود قضاوت مي كنم.

▪ ديگر با عصبانيت روز خود را خراب نمي كنم.

حضرت رسول (ص) : ميخواهيد شما را به آن كس كه از همه زورمندتر است رهبري كنم ؟ آنكه هنگام خشم بهتر خود را نگاه ميدارد .(1)

اما گاهي اوقات اتفاقاتي در زندگي ات مي افتد كه واقعا تو مقصر نيستي و يا به موضوعي مرتبط مي شود كه برايت بسيار مهم است و ديگر گريزي از عصبانيت نيست در اين هنگام بهتر است بر واكنش هايي كه نشان مي دهي تسلط داشته باشي . حركات فيزيكي كه باعث صدمه به خود يا ديگران مي شود ، گفتن حرف هايي كه در آينده موجب پشيماني ات مي شود ورنجاندن اطرافيان وعزيزانت و...را در كنترل خود داشته باش .

با تمرين مي تواني در صورت لزوم عصباني شوي اما تا حد مجاز .

براي عصبانيتت هم خط قرمز هايي تعريف كن و به آن ها پايبند باش. كارهاي زيادي مي تواني انجام دهي مثلا نفس عميقي بكش ، راه برو ، ليوان آب خنكي بخور،صحنه را ترك كن و..

اين كه چقدر موفق شوي بستگي به اين دارد كه تا چه حد براي موفقيتت مسر باشي .

و مسئله ي مهم تر اينكه نشانگاني كه ما را عصباني مي كند ، مهم است زيرا ماننند تب كه مي گويد عفونتي در جايي از بدن وجود دارد ، اين نشانگان خبر از حضور مشكلي در زندگي ات مي دهند . تلاش كن . شايد بتواني آن را رفع كني. البته عصبانيت فقط يك پيك است وتو را آگاه مي كند وظيفه ي حل مشكل با توست.